Реализацијата на комуникацијата преку оптички влакна се базира на принципот на целосно одбивање на светлината.
Кога светлината се шири во центарот на оптичкото влакно, индексот на прекршување n1 на јадрото на влакното е поголем од оној на обвивката n2, а загубата на јадрото е помала од онаа на обвивката, така што светлината ќе претрпи целосна рефлексија, а нејзината светлосна енергија главно се пренесува во јадрото. Поради последователните целосни рефлексии, светлината може да се пренесе од едниот до другиот крај.
Класифицирани според режимот на пренос: едномодни и повеќемодни.
Едномодниот има мал дијаметар на јадрото и може да пренесува само светлосни бранови од еден режим.
Мулти-модното оптичко влакно има голем дијаметар на јадрото и може да пренесува светлосни бранови во повеќе режими.
Исто така, можеме да разликуваме едномодно оптичко влакно од повеќемодно оптичко влакно според бојата на изгледот.
Повеќето едномодни оптички влакна имаат жолта обвивка и син конектор, а јадрото на кабелот е 9,0 μm. Постојат две централни бранови должини на едномодните влакна: 1310 nm и 1550 nm. 1310 nm генерално се користи за пренос на кратки, средни или долги растојанија, а 1550 nm се користи за пренос на долги и ултра долги растојанија. Растојанието на пренос зависи од моќноста на преносот на оптичкиот модул. Растојанието на пренос на едномодниот порт од 1310 nm е 10 km, 30 km, 40 km итн., а растојанието на пренос на едномодниот порт од 1550 nm е 40 km, 70 km, 100 km итн.
Мултимодните оптички влакна се претежно портокалово/сива обвивка со црно/беж конектори, јадра од 50,0 μm и 62,5 μm. Централната бранова должина на мултимодните влакна е генерално 850 nm. Растојанието на пренос на мултимодните влакна е релативно кратко, генерално во рамките на 500 m.
Време на објавување: 17 февруари 2023 година